به گزارش مشرق، سیدمحمد موسوی، یکی از ستاره های والیبال ایران در یک دهه اخیر بوده که المپیک توکیو را پایان کار خود در تیم ملی می داند. با این حال این پسر بلندقامت در رده باشگاهی تازه به اوج کار خود رسیده. او در 32 سالگی تصمیم گرفت برای اولین بار طعم بازی در یک تیم باشگاهی خارجی را بچشبد؛ چالشی که برایش با موفقیت همراه بود و فقط ویروس کرونا توانست او را متوقف کند. موسوی بهترین مدافع پلاس لیگای لهستان شد و حالا مشتریان پروپاقرصی از لیگ های اروپایی دارد.

این بازیکن باتجربه تیم ملی که چند روز قبل در باشگاه سایپا حاضر شده بود، در گفت و گویی شرکت کرد تا درباره آخرین وضعیت خودش در رده باشگاهی و همچنین بلاتکلیفی این روزهای تیم ملی توضیحاتی را ارائه دهد.

در رودربایستی با کارخانه گیر افتادم

آقای کارخانه به گردن من خیلی حق دارد و وقتی گفت که به باشگاه سایپا بیا، من مجبور بودم که اطلاعت امر کنم و آنجا بروم. خیلی هم با او صحبت کردم که من دوست دارم امسال هم بیرون از ایران بازی کنم، اما آقا مصطفی اصرار داشت که در ایران باشم و به او کمک کنم. فعلا در گیرودار این هستیم که آقا مصطفی را راضی کنیم. اصلا بحث پول مطرح نیست. من احترام خاصی برای آقای کارخانه قائل هستم. وقتی به باشگاه سایپا رفتم، به من گفت مثل سال قبل مرا رها نکن و برو. بیشتر فعلا در رودربایستی گیر افتادم. واقعا دوست ندارم بعد از یک سال موفق در لهستان به ایران برگردم چون یکی، 2 پیشنهاد خیلی خوب هم دارم.

لیگ های اروپایی برگزار می شود، اما بدون تماشاگر

لیگ لهستان و سایر کشورها قطعا در سال جدید هم برگزار می شود، اما تا الان که با شما صحبت می کنم قراراست بدون تماشاگر باشد. البته فکر می کنم در ایران هم اگر شرایط کرونا بهتر نشود، بازهم مسابقات بدون تماشاگر خواهد بود چون در هر سالنی که می روید، افراد در کنار هم می نشینند و نمی توان این شرایط را کنترل کرد.

ایتالیایی ها سر بازیکنان را کلاه گذاشتند

لیگ لهستان شرایط بهتری از ایتالیا دارد. در ایتالیا گویا بازیکنان خیلی متضرر شدند. شاید هم ایتالیایی ها از تهدید برای خودشان فرصت ساختند. به نوعی می توان گفت باشگاههای ایتالیایی می خواهند سر بازیکنان کلاه بگذارند. اینطور که شنیدم باشگاههای ایتالیایی به بهانه کرونا، 30 درصد از قرارداد بازیکنان را کم کردند و برای سال بعد هم 40 درصد قرارداد دستمزدها را پایین آوردند. این در حالی است که در لهستان فقط 15 از قراردادها را کسر کردند.

هنوز انتقالم به لیگ روسیه قطعی نشده

پیشنهاد جدی من در حال حاضر از تیم کمرووی روسیه است؛ تیمی که قهرمان روسیه شده و در لیگ اروپا بازی می کند. بازیکنان بزرگی در این تیم بازی می کنند؛ از جمله زایتسف که به تازگی با این تیم قرارداد بسته. همچنین تعدادی از ملی پوشان روسیه در این تیم هستند که سرمربیگری اش را وربوف، لیبروی سابق روسیه برعهده دارد. فکر می کنم تکلیفم با این تیم طی امروز و فردا مشخص شود. هنوز چیزی قطعی نشده و باید ببینیم توافق اتفاق می افتد یا خیر.

بازگشتم به ایران بازتاب منفی زیاد داشت

وقتی عکس من آن روز در باشگاه سایپا منتشر شد، بازتاب های منفی زیادی گرفتم. خیلی از مردم به من می گفتند نباید به لیگ ایران برگردی. واقعا هم حق دارند چون لیگ ما هر سال ضعیف تر می شود؛ چه از نظر مدیریتی، چه اسپانسر و چه کیفی. من بیشتر به احترام آقامصطفی وارد این داستان شدم. فعلا نمی توانم قطعی درباره آینده صحبت کنم.

افراد غیرمتخصص در والیبال تصمیم گیرنده شدند

من نه تنها از تیم ملی، بلکه از فدراسیون هم خبری ندارم. برخی افراد به فدراسیون آمده اند که من اصلا نمی شناسم. فقط امیدوارم تصمیم درستی درباره سرمربی تیم ملی بگیرند. متاسفانه در میان تصمیم گیرندگان کسانی حضور دارند که نه والیبالی هستند و نه متخصص! شورایی برای انتخاب سرمربی تیم ملی تشکیل شده، اما من می دانم در نهایت تصمیم گیرنده چه کسانی هستند. بوی خوبی از اتفاقات این روزهای فدراسیون به مشام من نمی رسد.

نهایتا تا سال آینده در تیم ملی هستم

طوری برخورد می کنند که گویا بازیکنان در وهله آخر هستند. انگار که بازیکنان هیچ اهمیتی ندارند. حداقل از ملی پوشان نظرخواهی می کردند، نه اینکه بازیکنان تصمیم گیرنده باشند. من که سال آخر حضورم در تیم ملی است. اگر امسال المپیک بود که بازی می کردم، اما اصلا معلوم نیست تا سال آینده چه اتفاقی می افتد. من اگر حرفی می زنم، برای خودم نمی گویم. به فکر این جوان ها هستم که یک نفر باید والیبال روز را به آن ها یاد بدهد. متاسفانه فضا طوری است که بین مربی ایرانی و خارجی جنگی به راه انداختند که باعث شده خیلی از افراد به دنبال کانال زدن برای خودشان باشند.

ولاسکو حتی به پیشنهاد ایران فکر هم نمی کند

ولاسکو آنقدر آدم باهوش و زرنگی است که عمرا دیگر به ایران نمی آید. او برای چی از ایران رفت؟ می خواست در اوج خداحافظی کند و دیگر اینجا نمی آید. والیبال ما جزو 8 تیم برتر دنیاست، اما اگر ولاسکو بیاید و تیمش در المپیک مدال نگیرد، همه مردم می گویند ولاسکو هم نتوانست نتیجه بگیرد. او هیچ وقت اعتبارش را به خاطر این کار به خطر نمی اندازد. الان ولاسکو در ایتالیا راحت نشسته و حقوقش را می گیرد. در این سن و سال، ولاسکو با وضعیت جسمانی که دارد، بعید است حتی به پیشنهاد ایران فکر کند.

مربی ایرانی یک باخت بیاورد، نابودش می کنند

به نظر من یا باید یک مربی بزرگ خارجی به تیم ملی بیاورند که سطح فنی قابل قبولی داشته باشد، یا اینکه مربی ایرانی بگذارند. البته معتقدم برای استفاده از مربی ایرانی در تیم ملی هنوز کمی زود است. مربیان ما باید بین المللی شوند و بروند در باشگاههای اروپایی کار کنند و بعد سرمربی تیم ملی شوند. در اینکه مربیان داخلی سطح فنی خوبی دارند، هیچ شکی نیست، اما فاکتورهای دیگری هم وجود دارد. برخورد با مربی ایرانی مثل خارجی ها نیست. مردم، رسانه ها، فدراسیون و همه از مربی ایرانی مثل یک مربی خارجی حمایت نمی کنند. مربی ایرانی یک باخت بیاورد، آنقدر نابودش می کنند که کارایی خودش را هم نخواهد داشت.

مدال المپیک برای ایران غیرقابل تصور نیست

از والیبال به من خیر رسیده و دوست دارم به جوان های جدید هم این رشته هم خیر برسد. نباید مثل فوتبال باشد که بعد از رفتن یک مربی خارجی دچار افت شد. دوست ندارم زحماتی که برای والیبال کشیده شده، از بین برود. من از الان نمی توانم قضاوت کنم و بگویم که وضعیت والیبال ایران خوب می شود یا بد. مهمترین تصمیم الان درباره سرمربی تیم ملی است که باید یک فرد مناسب انتخاب شود تا ما در المپیک نتیجه خوبی بگیریم. ما می توانیم از این تهدید به عنوان فرصت استفاده کنیم چون خیلی از تیم ها با آمادگی قبلی خود به المپیک نمی آیند. ما اگر بتوانیم تیم آماده ای به المپیک بفرستیم، قطعا پتانسیل گرفتن مدال المپیک را داریم. این اتفاق غیرقابل تصوری نیست چون ما قبلا همه قدرت های بزرگ دنیا را بردیم.